Zijn mannen gemaakt om vreemd te gaan?

‘Mannen zijn jagers, het is hun natuur’. Een veelgehoord excuus wanneer iemand in het verkeerde bed is beland.

Vreemdgaan komt steeds vaker voor.

Een kwart van de Nederlanders heeft weleens overspel gepleegd, zo blijkt uit onderzoek van psycholoog Henk Noort.

Toch wordt ontrouw maatschappelijk niet geaccepteerd. Is een man nou van nauture monogaam of is hij eigenlijk gemaakt om vreemd te gaan?

Ook in de wetenschap lopen daarover de (academische) meningen uiteen……….

Dr. J.H.P. Hackstein, universitair hoofddocent in de Evolutionaire Microbiologie en Dr. J. Karremans, docent en onderzoeker vakgroep Sociale Psychologie, bieden van de Radboud Universiteit reageren op de stelling of mannen gemaakt zijn om vreemd te gaan.

Om duidelijkheid te scheppen in deze discussie, de stelling van deze maand: de mens is van nature monogaam.

WELLES zegt Dr. J.H.P. Hackstein, universitair hoofddocent in de Evolutionaire Microbiologie.

“Monogamie is heel duidelijk genetisch bepaald. Er zijn in het dierenrijk soorten die strikt monogaam zijn. De fruitvlieg bijvoorbeeld, paart slechts 1x. Dan heeft het vrouwtje een ‘zakje’ vol met zaadcellen en dat is voldoende voor de rest van haar leven. Bij insecten vind je monogame en polygame soorten. Dat zit in de genen en is voor een groot deel soortspecifiek. Zelfs binnen een groep kunnen er grote verschillen zijn. Het hangt ervan af in welke niche een beestje terecht komt. Onder bepaalde omstandigheden is monogaam gedrag beter dan polygaam gedrag, bijvoorbeeld als het moeilijk is om aan voedsel te komen en er veel dreiging heerst van roofdieren. Dan zijn beide ouders nodig om de nakomelingen in leven te houden. Monogamie ligt vast in de genen; het is biologisch bepaald. Daar valt niet over te twisten.

Een bekend voorbeeld van polygamie in de dierenwereld is te vinden bij slangen. Sommige slangen hebben 2 penissen. Beestjes die meervoudig copuleren, dus polygaam zijn, hebben penissen die er schrikbarend uitzien, zoals een rasp uit de gereedschapskist. Afhankelijk van de indruk die het mannetje heeft gemaakt, kan het vrouwtje na de copulatie besluiten om de zaadcellen eruit te mikken. Als het mannetje niet zo goed was als ze had gedacht, dan houdt ze zijn zaad niet.
De vorm van de penis blijkt heel goed geschikt om soorten te identificeren. Er lijkt vaak een soort slot-sleutelprincipe gerealiseerd te zijn. Dat voorkomt dat er paringen plaatsvinden tussen verschillende soorten. Als we kijken naar de penissen van apen, valt er direct iets op. Sommige primaten hebben penissen met een glad oppervlak, namelijk alle monogame aapjes. Er zijn ook penissen die er bijna net zo uitzien als die van slangen. Ze hebben weerhaken, knobbeltjes en ribbeltjes. Het is dus heel duidelijk dat de mens van huis uit een monogame aap is, omdat hij een gladde penis heeft. We weten natuurlijk allemaal dat slechts een paar genotypen van de mens echt monogaam zijn. Sommige mensen zijn beslist niet monogaam, dat zijn mutanten.

In winkels zie je soms een hele collectie condooms. Daar zitten echt de gekste exemplaren tussen, met ribbeltjes, met knobbels en nog veel meer. Ik wist eerst niet waar die dingen goed voor waren. Nadat ik over die rare piemels van polygame soorten had gelezen, wist ik het wel te interpreteren. Er zijn mensen die niet monogaam willen zijn, hoewel ze het van nature zouden moeten zijn. Zij krijgen geen ribbeltjes op hun penis, maar kunnen wél naar de winkel gaan en een pretcondoom kopen. En dan is het de vraag of een dergelijk condoom inderdaad zoveel indruk bij de vrouwen achterlaat dat het de man helpt om nog meer vrouwen te krijgen. Dat betwijfel ik ten zeerste. Voor seks zijn altijd2 mensen nodig. Als de vrouw het polygame gedrag van de man niet leuk vindt, dan helpt zelfs een condoom met ribbeltjes niet.”

NIETES, zegt Dr. J. Karremans, docent en onderzoeker vakgroep Sociale Psychologie.

“Of iemand vreemdgaat wordt bepaald door factoren als zelfcontrole, de situatie waarin iemand verzeild raakt en externe factoren zoals het gebruik van alcohol. Een mensenkind is erg afhankelijk van de opvoeding van beide ouders; parental investment heet dat. Dit is de zorg die een kind nodig heeft voordat het zijn nest kan verlaten. Wanneer dat heel hoog is, zoals bij de mens, komt monogamie het meest voor. Er zijn enkele culturen in de wereld waar polygamie voorkomt, maar meestal zijn het dan alleen de mannen met een hoge status die meerdere vrouwen hebben. Dus zelfs in die culturen is het percentage mensen dat niet monogaam is klein.

Het is belangrijk welke definitie er voor monogamie gehanteerd wordt. We gaan er meestal vanuit dat mensen monogaam zijn omdat ze er voor kiezen om een heel lange tijd bij elkaar te blijven en kinderen groot te brengen. Het is eigenlijk onvoorstelbaar om te zien hoe 2 mensen met eigen interesses, eigen behoeftes en eigen wensen desondanks zo lang bij elkaar blijven. Toch kan het voorkomen dat een van de partners een keer vreemdgaat, maar dat is iets heel anders dan praktiserende polygamie. Bij polygamie doet iedereen het met elkaar, wat voor sommige mensen wel het ideaalbeeld is.

Er zijn verschillende verklaringen te vinden waarom mensen toch vreemdgaan. Zo zouden mannen vreemdgaan omdat zij de mogelijkheid en de drive bezitten om genen door te geven. Mannen kunnen ontelbaar veel nakomelingen voortbrengen, maar dat zou niet ideaal zijn omdat kinderen aandacht nodig hebben. Vrouwen kunnen minder nageslacht produceren en plegen voornamelijk overspel wanneer er een man met betere genen dan hun eigen partner voorbij komt.

Ik geloof niet dat er een specifiek gen bestaat dat vreemdgaan bepaalt. Ik kan me wel voorstellen dat er verschillen zijn in de genetische aanleg tot zelfcontrole welke vreemdgaan bepaalt. Sommige mensen zullen nu eenmaal eerder hun controle verliezen dan andere. Bovendien kunnen allerlei situaties, waaronder het gebruik van alcohol, iemand’s zelfcontrole ondermijnen met vreemdgaan tot gevolg. Een programma als ‘Temptation Island’ laat zien hoe mensen in een bepaalde situatie tot het uiterste gedreven worden om te testen of ze vreemdgaan. De macht van de situatie speelt hier een grote rol en laat zien hoe mensen in een verleidelijke situatie reageren. Er is altijd sprake van interactie tussen persoon en situatie. Wanneer iemand genetisch gezien snel zijn zelfcontrole verliest zal diegene in een verleidelijke situatie ook eerder zwichten. Over het algemeen worden persoonlijkheidsfactoren ~en in hoeverre ze gedrag bepalen~ overschat. Mensen denken vaak wanneer ze iemand iets zien doen dat dit voortkomt uit persoonlijkheid. Maar daardoor wordt de kracht van de situatie juist onderschat. Ook zaken als ontevredenheid met de eigen relatie en vooral de aantrekkelijkheid van het alternatief kunnen iemand er in een bepaalde situatie toe brengen vreemd te gaan.”

Bron: Algemeen Nijmeegs Studentenblad

Lees ook:Vreemdgaan is levensgevaarlijk
Lees ook:De liefde tussen mannen en vrouwenborsten
Lees ook:Hoe sexy vindt een man het als zijn vriendin met een andere vrouw vrijt?
Lees ook:Vandaag is het Grote Vreemdgaan Dag!
Lees ook:Colin Farrell vond het doodeng om broodjenuchter seks te hebben