Vorig jaar onderzocht Charmaine Borg van de Rijksuniversiteit Groningen het opvallende verschijnsel dat mensen die een hele nacht seks gehad hebben met alles erop en eraan de volgende morgen aarzeling voelen om elkaars tandenborstel te gebruiken.
Dit heeft alles te maken met seksuele opwinding. Speciaal bij vrouwen. Want hoe geiler zij is, des te minder last een vrouw heeft van eventuele ‘vieze dingen’ van haar partner.
De onderzoekster wilde ook weten of dit het geval was bij vrouwen met seksuele dysfuncties, zoals pijn bij het vrijen of vaginisme.
Daarover schrijft het UMCG.
Bij aanvang van haar onderzoek verwachtte Borg dat vrouwen met vaginisme meer walging zouden uitdrukken bij het zien van seksuele handelingen dan vrouwen zonder klachten. Dat bleek niet het geval te zijn.
“Bij hersenscans bleek dat vrijwel alle vrouwen bij beelden van penetratie op dezelfde manier reageerden als op beelden van walgstimuli als bedorven voedsel, vieze wc’s of verwondingen en verminkte lichamen. Ook de vrouwen zonder seksuele problemen.”
Seksuele opwinding is blijkbaar een enorm krachtig middel om die walging te onderdrukken. Maar zodra de opwinding voorbij is kom je weer tot ‘bezinning’.
Om deze veronderstelling te testen vroeg Borg 3 groepen vrouwen om een aantal opdrachten uit te voeren. De taken die de vrouwen kregen waren óf seksueel van aard óf niet direct gerelateerd aan seks en varieerden van het nemen van een slok water waarbij er een grote kakkerlak in het glas zat tot het met een vinger aanraken van een nat en gebruikt condoom.
Hierbij bleek dat experimenteel uitgelokte seksuele opwinding er inderdaad voor zorgde dat proefpersonen de voorheen ervaren walgelijke stimuli minder vies vonden. Daarnaast toonden ze een grotere bereidheid om de ‘walgelijke’ opdrachten uit te voeren (een slok van het water met kakkerlak nemen).
Bij vrouwen met vaginisme is dit niet het geval. Wellicht wordt bij seksuele opwinding bij deze vrouwen het gevoel van walging niet onderdrukt, afgemeten aan de spier die gebruikt wordt om de neus op de trekken.
Borg: “Vrouwen met seksuele penetratieproblemen uitten duidelijk meer walging dan seksueel gezonde vrouwen. Het is zeer goed mogelijk dat ze daardoor meer spieren onbewust of zelfs bewust aanspannen. Maar al zijn ze zich daarvan bewust, dat betekent niet dat ze er ook wat aan kunnen doen.”
Uit metingen waarbij de verschillende testgroepen keken naar een vrouwvriendelijke pornofilm, bleek ook dat deze duidelijk meer walging opriep bij vrouwen met vaginisme of dysparunie dan de bij klachtenvrije vrouwen.
Bij navraag achteraf gaven alleen vrouwen met vaginisme (kunnen niets in hun vagina krijgen) aan dat ze penetratie inderdaad associëren met ‘vies’. In tegenstelling tot de vrouwen met dysparunie (pijn bij penetratie).
Borg: “Bij metingen reageerden ze met walging, maar blijkbaar stellen zij die initiële associaties bij als ze de tijd hebben om hierover na te denken.”
Dit is wellicht een verklaring waarom vrouwen met dyspareunie uiteindelijk wél in staat zijn tot geslachtsgemeenschap. Al is het met pijn.
De behandeling van vaginisme is weliswaar heel effectief. Het succespercentage van behandelingen ligt op zo’n 98%, maar dat betekent niet dat beide partijen er van kunnen genieten.
Borg: “Het lukt uiteindelijk vaak wel om geslachtsgemeenschap te hebben, maar als echt prettig wordt het niet ervaren, onder meer omdat het gevoel van walging gelijk blijft.”
Ook de angst voor pijn speelt uiteraard een belangrijke rol bij vrouwen met vaginisme of dyspareunie. Maar al liggen angst en walging als emotie heel dicht bij elkaar, er zijn verschillen, volgens Charmaine Borg.
De resultaten van haar onderzoek bieden volop aanknopingspunten voor verder onderzoek naar een mogelijke oplossing voor vrouwen met vaginisme of dyspareunie.
Lees ook:Pijn bij het vrijen?
Lees ook:Vaginisme: je wilt wel, maar kunt geen seks hebben
Lees ook:Secundair vaginisme: wanneer ‘het’ niet meer lukt
Lees ook:Vaginisme: seks doet al 10 jaar pijn
Lees ook:Niet opgewonden vrouwen worden letterlijk kotsziek van porno
Bij seksuele problemen zoals vaginisme, pijn bij seks, en vaginale droogte, wordt helaas nog steeds het oorzaak gevolg mechanisme niet goed begrepen. Ook professionals begrijpen het lang niet allemaal. Als je walgt van seks, en je gaat er mee door, dan ben je naar mijn idee verkeerd bezig. Walging, afkeer van seks, zijn signalen dat je je laat misbruiken, omdat je dan dingen doet die je niet wilt. Dat betekent dus datje over je grenzen heen laat gaan. Naar mijn idee moet je daar dan dus direct mee stoppen. Vaginisme is oplosbaar, en plezierige pijnloze geslachtsgemeenschap na vaginisme is mogelijk te maken, maar alleen als je jezelf op het gebied van je eigen wensen en grenzen uiterst serieus gaat nemen. Dat geldt ook voor pijn bij seks, en vaginale droogte. Voor meer informatie hierover raad ik graag deze website aan: http://vaginismecentrum.nl. Daar vind je ook mijn boek: Zo loste ik mijn vaginisme op.