Is de G-spot een UVO dan?

De G-spot heeft dankzij triviaal onderzoek en anekdotes een plekje veroverd binnen de hedendaagse seksuologie.

Is dat terecht of lijkt de G-spot meer op een uvo, een ‘unidentified vaginal object’?

Zo begin een artikel van Dirk Koppenaal op de site van SKEPSIS, waaruit ik hieronder een aantal zeer interessante passages citeer.

Door de publicatie van een populair boek over seksualiteit kreeg het plekje vanaf 1981 veel aandacht. Een hoofdstuk met anekdotes van een aantal vrouwen over krachtige orgasmen en ejaculaties deed het goed bij het grote publiek en de G-spot was plots een begrip. Niet alleen vrouwenbladen, maar ook studieboeken en zelfs wetenschappelijke artikelen gingen er kritiekloos vanuit dat de G-spot bestond.

In 1950 schreef Dr. Ernst Gräfenberg (waarnaar de G-spot is genoemd) zijn befaamde artikel ‘The role of the urethra in female orgasm’. Het is geen wetenschappelijke studie, maar een luchtig geschreven opiniestuk over frigiditeit, verschillende vormen van opwinding en erogene zones.

Gräfenberg spreekt over‘ontelbare erogene spots verspreid over het hele lichaam, van waaruit de seksuele bevrediging kan worden opgewekt’. Als voorbeelden noemt hij tepels, borsten en oorschelp.

Seks verkoopt en met de G-spot worden goede zaken gedaan. Er verschenen al spoedig erotische artikelen op de markt om de spot te stimuleren, waaronder de fancy ‘Galactic Finger G-Spot Vibrator’ en de ‘Curved G-Spot Rabbit Vibrator’. De G-spot was een bron voor nieuwe fantasieën.

Bovendien kon men nu vrijelijk films met ‘ejaculaties’ vertonen in het Verenigd Koninkrijk en andere landen waar plasseks verboden was. Feministen waren er minder enthousiast over, want zij zagen de G-spot als een mannensmoes voor vaginale seks.

Wie op Amazon.com op ‘G-spot’ zoekt, vindt meer dan 400 boektitels. Ook in vrouwenmagazines en mannenbladen wordt er veel over geschreven. Niets lijkt te gek om de lustgevoelens te bevorderen: sommige privéklinieken bieden warempel G-spotvergrotingen aan. Bij deze ingreep wordt collageen of lichaamsvet in de vaginawand geïnjecteerd.

De clitoris is geen klein genotsknobbeltje, maar bestaat uit een complex van onder andere zwellichamen dat in het lichaam is verborgen. Wanneer een vrouw opgewonden raakt, zwelt de hele clitoris op en drukt tegen de vaginawand. Door nu stevig en op de juiste plek tegen de vaginawand te duwen, wordt indirect de clitoris gestimuleerd.

Heeft de G-spot dan niets mystieks meer? Vanuit anatomisch opzicht niet, maar biologische en psychologische factoren zorgen er samen voor dat ieder orgasme net weer even anders aanvoelt. Een orgasme via de externe clitoris lijkt snel en rechttoe rechtaan plaats te vinden, maar een orgasme via interne stimulatie lijkt van veel meer factoren afhankelijk te zijn, zoals voorlichting, concentratie, tijdsduur en penislengte. Het uiteindelijke fysiologische resultaat zal dan misschien niet anders zijn, het is net als eten, mooi opgediend smaakt het lekkerder.

De vraag of de G-spot wel of niet bestaat is een academische. Relevanter is dat keer op keer blijkt dat op volstrekt onvoldoende wetenschappelijke basis maar met veel bombarie een enorm luchtkasteel wordt gebouwd. Het getuigt van weinig respect om het bestaan te claimen van iets wat nooit bewezen is en mensen onder druk zet.

Lees het complete artikel van Dirk Koppenaal over de G-spot op Skepsis.nl

Lees ook:Seks voor gevorderden: vind de PS spot!
Lees ook:G-spot: ‘blauwe druif die op zwellichaam lijkt’
Lees ook:Waar zit die G-spot dan? Routebeschrijving bijgevoegd!
Lees ook:Het gebruik van een vibrator
Lees ook:Waar zit die G-spot dan? II